Η Χριστίνα Τζανίνη από τη Νάξο, είναι ένα ιδιαίτερο και γλυκύτατο παιδί με πολλά καλλιτεχνικά ταλέντα και χαρίσματα.
Αγαπάει ιδιαίτερα τη ζωγραφική (έχει φτιάξει πλήθος από πίνακες) αλλά και να γράφει.
Μας έστειλε ένα τρυφερό και όμορφο παραμύθι, όπως εκείνη το εμπνεύστηκε και το έγραψε… και μια ζωγραφιά.
Μια φορά και ένα καιρό στα πολύ παλιά χρόνια, στην Αθήνα, ζούσε μια μάνα με τα δύο τις παιδιά.
Η μάνα λεγότανε Ραρηστέα και τα παιδιά της Γιάννης και Σοφία.
Ήταν μια πολύ καλή οικογένεια. Η μάνα δούλευε κάθε βράδυ και τα δύο της παιδιά στο σπίτι έκαναν δουλειές.
Η Σοφία ήταν πολύ όμορφη και γλυκιά.
Ένα πρωί που η Ραρηστέα σχολούσε από τη δουλειά της βρίσκει στον δρόμο μια βαλίτσα. Αυτή η είχε λεφτά, και η φτωχή γυναίκα σκέφτηκε ότι θα την είχε χάσει κάποιος την βαλίτσα και δεν έκανε λάθος… Την έπιασε από κάτω και την πήγε σε ένα ξενοδοχείο.
«Γεια σας» λέει η γυναίκα σε ένα πλούσιο άνθρωπο, «δικιά σας είναι η βαλίτσα αυτή»; «Ναι δικιά μου είναι» απάντησε ο πλούσιος, «ελάτε μέσα».
«Όχι ευχαριστώ πολύ, ήρθα εδώ για ένα σκοπό, να σας φέρω τα λεφτά σας και δεν θέλω τίποτα λέει η μάνα στον πλούσιο άντρα».
Την ρωτάει «έχεις παιδιά;», «Ναι, έχω δύο παιδιά, μα γιατί με ρωτάτε αυτά τα πράγματα;», «Γιατί έχω ένα γιο, το Φίλιππο και θέλει τη Σοφία για γυναίκα του».
«Και που την ξέρει την κόρη μου» λέει η Ραρηστέα «Από την εκκλησία την ξέρει».
«Εντάξει» είπε η μάνα, «θα πάω σπίτι και θα τη ρωτήσω».
Λέει ο Μανώλης, «τα είναι λεφτά δικά σου συμπεθέρα». «Θα τα πάρω, επειδή θέλω να κάνω μια δουλειά για τον γιο μου τον Γιάννη».
Πάει στο σπίτι με τα λεφτά, τα βλέπουνε ο Γιάννης και η Σοφία ρωτάνε την μάνα τους: «Πού τα βρήκες αυτά τα λεφτά;». «Θα σας πω, αλλά πρώτα θέλω να μιλήσω με τη Σοφία».
«Έλα μάνα, τι θέλεις;», «Κόρη μου θες να παντρευτείς;», «Ναι θέλω, γνώρισα ένα παιδί καλό», «εντάξει» λέει η μάνα, «έλα κοντά μου να σας πω έγινε» και τους εξήγησε…
Μετά από μέρες έγινε και ο γάμος του Φίλιππου και της Σοφίας και ζήσαμε εμείς καλά και οι άλλοι καλύτερα.
