Σε τρίωρη στάση εργασίας προχώρησαν την Πέμπτη οι Συμβασιούχοι Ειδικού Προγράμματος Απασχόλησης Μακροχρόνια Ανέργων Δημοσίου (Σ.Ε.Π.Α.Μ.Α.Δ.) του νοσοκομείου Νάξου, συμμετέχοντας στην Πανελλαδική στάση εργασίας των 4000 εργαζομένων στην υγεία μέσω του ΟΑΕΔ και των λοιπών συμβασιούχων.
Οι 17 εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Νάξου ζητούν μόνιμη και σταθερή εργασία, αίτημα «δίκαιο, νόμιμο και ηθικό» αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του νοσοκομείου.
Όπως αναφέρουν σε ανακοίνωση που εξέδωσαν, όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποκτήσει εμπειρία και δεξιότητες ώστε να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό των δομών και των φορέων του ευαίσθητου τομέα της Δημόσιας Υγείας στο νησί της Νάξου.
«Φοράμε ακόμα μάσκες αλλά έχουμε πρόσωπο και φωνή» σημειώνουν χαρακτηριστικά.
Η ανακοίνωση του Σ.Ε.Π.Α.Μ.Α.Δ.
Σήμερα η Ένωσή μας συμμετείχε στην 3ωρη Πανελλαδική Στάση Εργασίας των 4.000 εργαζομένων στην Υγεία μέσω ΟΑΕΔ καθώς και λοιπών συμβασιούχων, στάση που είχε την στήριξη της ΠΟΕΔΗΝ και της ΑΔΕΔΥ.
Στο ΓΝ-ΚΥ Νάξου είμαστε δεκαεπτά (17) εργαζόμενοι που ανήκουμε στους 4.000 πανελλαδικώς και που εργαζόμαστε αδιάλειπτα και συνεχόμενα 4 έτη τώρα.
Νομίζουμε, ότι δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα για μία μόνιμη και σταθερή εργασία και να αφήσουμε στο παρελθόν την αγωνία της ανεργίας. Δεν το απαιτούμε ούτε το επαιτούμε αλλά το αναζητούμε ως δίκαιο και νόμιμο και ηθικό διότι είναι γεγονός ότι καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του νοσοκομείου μας.
Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή από τα χρόνια των μνημονίων έχοντας αποκτήσει συγκεκριμένες δεξιότητες και την απαιτούμενη εμπειρία για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις αυξημένες ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό των δομών και των φορέων του ευαίσθητου τομέα της Δημόσιας Υγείας στο νησί μας.
Έως σήμερα στην εποχή της πανδημίας, παλέψαμε με τον αόρατο εχθρό, ήμασταν εκεί στην καραντίνα των συνανθρώπων μας, βοηθήσαμε και βοηθάμε ως εμπειρότεροι νέους επικουρικούς νεοαφιχθέντες συναδέλφους, εισπράξαμε χειροκροτήματα και εμείς ανήκοντες στους ήρωες, αλλά ποτέ δεν θεωρήσαμε τους εαυτούς μας τέτοιους παρά μόνον ευσυνείδητους ανθρώπους που ασκήσανε το καθήκον τους και πράξανε τα ανθρώπινα. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Είμαστε εδώ.
Φοράμε ακόμα μάσκες αλλά έχουμε πρόσωπο και φωνή.
