Είναι απογοητευτικό, αλλά ταυτόχρονα και άκρως διδακτικό, πώς μερικοί άνθρωποι – προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της προσωπικής τους προβολής – επιλέγουν να γίνονται «ευέλικτοι» και να προσαρμόζονται ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν.
Μάλιστα, έχουν αναγάγει σε… επιστήμη αυτή τους την «ευελιξία» και δεν διστάζουν να κάνουν το άσπρο μαύρο (ή και το αντίθετο), ώστε να αιτιολογήσουν την ολοκληρωτική μεταστροφή της στάσης τους ή των απόψεων τους.
Από πολέμιοι γίνονται οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές αυτών που μέχρι χτες καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας και προσπαθούν να πείσουν και εσένα για την ορθότητα των επιχειρημάτων τους.
Ξεχνούν, ωστόσο, ότι εσύ (σε αντίθεση με εκείνους) εξακολουθείς να θυμάσαι τι έλεγαν μέχρι πριν λίγο καιρό και τώρα διαπιστώνεις ότι η αξιοπιστία τους «έχει πιάσει πάτο» και δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου. Δυστυχώς για εκείνους, αλλά ευτυχώς για εσένα, οι μάσκες τους έπεσαν και αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές τους προθέσεις.
Το φανταζόσουν ότι έτσι γίνεται όταν κάποιος αποκτά εξουσία αναπάντεχα. Ότι βγάζει τον «μανδύα» της αντίδρασης και ντύνεται με τον «μανδύα» της (αναγκαστικής;) συναίνεσης. Παρόλα αυτά, ήλπιζες πως ίσως υπήρχε μια εξαίρεση στον κανόνα. Μια φωτεινή εξαίρεση, που θα έκανε το τούνελ λιγότερο σκοτεινό. Τώρα, νοιώθεις πως διαψεύστηκες, «όλοι το ίδιο κάνουν» θα σκέφτεσαι.
Δεν είναι έτσι.Μην αφήνεις αυτές τις σκέψεις να σε καταβάλλουν. Πάντα υπάρχει εξαίρεση, απλά δεν της δίνουμε την ευκαιρία να εμφανιστεί. Όταν το κάνουμε, όλα θα αλλάξουν. Και τότε δεν θα υ πάρχουν πια άλλα περιθώρια «ευελιξίας».
