Οι τραγωδίες αυτές τις μέρες περίσσεψαν… ο πόνος και η απελπισία κυριάρχησε.
Θα ήταν όμως σοβαρή παράλειψη από μέρους μου να μην αναφερθώ στο τραγικό γεγονός του πνιγμού του 13χρονου αγοριού στον Καλαντό της Νάξου μπροστά στα μάτια των γονιών του και των λουομένων και παράλληλα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου αποτροπής παρόμοιων τραγικών γεγονότων.
Τι συνέβη;
Στην ιδιαίτερου φυσικού κάλλους παραλία του Καλαντού, χωρίς όμως υποδομή για ασφαλή κολύμβηση, ένα μικρό αγόρι με την παρουσία των γονιών του βούτηξε με τις αδελφές του στη θάλασσα. Δυστυχώς τα παιδιά κατά μαρτυρία συγγενούς μετακινήθηκαν κολυμπώντας σε περιοχή της παραλίας με απότομα μεγάλο βάθος (στο οποίο να σημειωθεί είχαν κινδυνεύσει κι άλλοι κολυμβητές) με αποτέλεσμα τα αδέλφια να κινδυνεύουν να πνιγούν.
Βλέποντας τον κίνδυνο ο πατέρας βούτηξε και ανέσυρε τα κορίτσια. Το Γιάννη όμως δεν τον πρόλαβε, τον έβγαλαν σε λίγο αναίσθητο στην παραλία. Πρέπει να διατηρούσε σημεία ζωής. Δυστυχώς η ιατρική βοήθεια ήλθε μετά 45 λεπτά γιατί έπρεπε να ξεκινήσει από 40 χιλιόμετρα μακριά. Τόσο απέχει το Νοσοκομείο της Νάξου από τον Καλαντό.
Ο ερχομός του ασθενοφόρου ήταν γρήγορος για την απόσταση που κάλυψε, αλλά πολύ αργός για να βοηθήσει το παιδί.
Το γελαστό γεμάτο ενέργεια αγόρι πέταξε προς τον ουρανό αφήνοντας πίσω στη γη τους γονείς και τα αδέλφια του στον αβάσταχτο πόνο, βυθίζοντας στο πένθος όλο το χωριό του, συγκλονίζοντας ολόκληρο το νησί της Νάξου. Παρόμοιο συγκλονιστικό γεγονός με θύματα ένα εικοσάχρονο θείο μου και τον ισόχρονο φίλο του, συνέβη πριν από πολλά χρόνια όταν προσπάθησαν να κολυμπήσουν στην ίδια περιοχή στην οποία όμως ήταν εντελώς μόνοι.
Μετά από τόσα χρόνια, αν μη τι άλλο αυτή η παραλία δεν είναι πια απομονωμένη (εκείνη τη στιγμή υπήρχαν περίπου 40 κολυμβητές), ξανασυμβαίνει το ίδιο τραγικό γεγονός.
Τι έφταιξε; Για όλα φταίει “η κακιά ώρα”; Σαφώς και όχι.
Τι μπορεί να διορθωθεί για να αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοιες τραγωδίες;
Ορατή είναι η έλλειψη κολυμβητικής παιδείας και εκπαίδευσης στα γηγενή παιδιά της κεντρικής και ορεινής Νάξου και ειδικά του Φιλωτίου λόγω της μεγάλης απόστασης από τη θάλασσα.
Κινδυνεύουν όμως γιατί έχουν ευκολότερη πρόσβαση στη θάλασσα από ότι εμείς όταν είμαστε παιδιά στην ίδια περιοχή.
Πρέπει να βρεθεί τρόπος κολυμβητικής αγωγής για τα παιδιά τουλάχιστον του δημοτικού με ειδικά καλοκαιρινά προγράμματα στη θάλασσα ή σε πισίνα. Τη λύση βέβαια θα την έδινε το κολυμβητήριο στην περιοχή της Δρυμαλίας πού θα έλυνε πολλά προβλήματα άθλησης και εκπαίδευσης.
Η συστηματική και αποτελεσματική εκπαίδευση του κοινού στη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση πρέπει να επεκταθεί σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού για να είναι ικανό να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις διάσωσης.
Η ύπαρξη ναυαγοσώστη στον Καλαντό που ήδη έχει σημαντικό αριθμό κολυμβητών και πολύ περισσότερο η άμεση οριοθέτηση με σημαδούρες της επικίνδυνης για τους κολυμβητές περιοχής είναι αναγκαία.
Η ιατρική βοήθεια ήρθε πολύ αργά για το Γιαννάκη γιατί το ασθενοφόρο ξεκίνησε από πολύ μακριά από το νοσοκομείο της Νάξου.
Η οργάνωση και ο εξοπλισμός μίας έστω και μικρής ιατρικής μονάδος στο Φιλώτι ως μεγαλυτέρου οικισμού στη περιοχή, που θα έχει δυνατότητα ανάνηψης σε σοβαρά ατυχήματα μέχρις ότου το περιστατικό μεταφερθεί στο νοσοκομείο της Νάξου είναι αναγκαίος.
Να τονίσουμε και εδώ την μεγάλη ανάγκη που υπάρχει να αποκτήσει Μονάδα Εντατικής Θεραπείας χωρίς άλλη καθυστέρηση το Νοσοκομείο της Νάξου.
Ο υψηλός αριθμός πνιγμών στη Νάξο και τα γύρω νησιά θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πιο σύγχρονα και αποτελεσματικά με την ύπαρξη εξοπλισμένου και στελεχωμένου ταχύπλοου ναυαγοσωστικού με διασώστες συνδεδεμένο με το τοπικό νοσοκομείο, της Νάξου εν προκειμένω.
Μπορούν και πρέπει να γίνουν πολλά με αποτέλεσμα “η κακιά ώρα” να μην ειναι τόσο τραγική όπως ήταν με τον άτυχο Γιαννάκη…
