*Της Ελένης Μαράκη
“Βιώνει ο ελληνικός λαός τη ζοφερότερη πραγματικότητα της νεοελληνικής ιστορίας” ακούω να λένε όλοι καθημερινά. Ίσως να είναι έτσι…
Αλλά ρωτάω εγώ τώρα… μόνο στην οικονομική ύφεση οφείλεται αυτό; Δε νομίζω. Μεγάλο μερίδιο έχει η ηθική παρακμή και η πνευματική διάβρωση, που προηγήθηκαν και χάραξαν τον αδιέξοδο δρόμο της σημερινής κρίσης σε οικονομικοπολιτικό επίπεδο.
Κατάρρευση βασικών αξιών και αρχών
Στη ρίζα όλων των κακών σήμερα βρίσκεται η κατάρρευση των βασικών αξιών και αρχών. Ο δρόμος προς την ευτυχία βοηθάει στο να αναστρέψουμε αυτή την παρακμή, εμείς σαν σύνολο αλλά ξεκινώντας και προσπαθώντας πρώτα ο καθένας μόνος του και να αποκαταστήσουμε την ακεραιότητα και την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Τώρα επικρατεί το “τι κάνει ο άλλος” και τι είναι “cool” και “trendy” και αντιγράφεται εν ριπή οφθαλμού…
Πρέπει να σταματήσει το ψέμα της ψυχής να θεωρείται αρετή, να υπάρχει ηθική αρετή και εμπιστοσύνη και ειλικρινής ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο. Όχι να βοηθάμε μόνο όταν έχουμε όφελος και προσωπικό συμφέρον. Να μάθουμε να δίνουμε ανιδιοτελώς κάποτε επιτέλους πια… Να σταματήσει η κίβδηλη καλοπέραση, η χειριστικότητα προς τους άλλους και να θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο του άλλου και να σταματήσει η επιδοκιμασία στην ανεντιμότητα. Πάνω από όλα να μάθουμε να ΕΚΤΙΜΑΜΕ… Επιδοκιμάζεται σήμερα ότι δεν έχει αξίες…
Δεν έχουμε μάθει να λέμε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Ο περισσότερος κόσμος ζει περιφερόμενος γύρω από το ΕΓΩ του… Μιλάς σε ανθρώπους και δε σε κοιτάζουν στα μάτια… Αλλού κοιτάζουν… Χαιρετάνε με κρύες ψυχρές χειραψίες, κουτσομπολιό στο full, ασταμάτητα και καθημερινά. Κοιτάζουμε τι κάνει ο άλλος και όχι τι κάνουμε εμείς… Κρίνουμε με το παραμικρό… Αν μπορούμε να κλέψουμε και να μη μας δει κανείς θα το κάνουμε χωρίς κανένα ενδοιασμό. Δεν έχουμε μάθει να λέμε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Μας μιλάνε και ούτε ακούμε τι μας λένε, σκεφτόμαστε τα δικά μας. Κυριαρχεί η προβολή του ΕΓΩ στο έπακρον. ”Κούφοι” άνθρωποι γεμάτος ο τόπος…
Ε ναι, αφού όλα είναι δεδομένα γιατί έχουμε απαιτήσεις; Πρέπει να δώσεις για να πάρεις και κυρίως για να δώσεις το οτιδήποτε πρέπει να το έχεις πρώτα εσύ μέσα σου. Εάν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου και δεν έχεις αξίες εσύ, για σένα πρώτα και πάνω από όλα, πώς θα προσφέρεις σε κάποιο τρίτο;
Όταν τα λέω πολλοί γελάνε αλλά δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια και “τσούζει” όταν ακούμε ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Υπάρχει κοινωνική νόθευση των πνευματικών αξιών και πλήρης χαλάρωση των αισθητηρίων της ηθικής. Ο πυρήνας του ενδιαφέροντός μας αντί να είναι ο άνθρωπος είναι όλα τα υπόλοιπα και φυσικά η υποκρισία και η χειριστικότητα κατέχουν τη πρώτη θέση στη λίστα… (σε άνδρες και γυναίκες).
Ποια είναι η μαγκιά;
Οι προσωπικές σχέσεις είναι θύμα και θύτης. Ποιος χειρίζεται ποιον. Ο Νάρκισσος χειρίζεται το θύμα του και το θύμα με τη σειρά του για να επιβιώσει τον χειρίζεται με “σιγανοπαπαδίστικο” τρόπο… και γίνεται ένας αχταρμάς τρέλας! Πουθενά κουβέντα για συντροφικότητα, φιλία και έρωτα. Αυτά είναι για τους τρελούς λένε. Η μαγκιά αντί να ΣΗΜΑΙΝΕΙ καλές εξηγήσεις, ειλικρίνεια και λόγο, έχει μετατραπεί στο να θεωρεί ο καθένας μάγκας τον εαυτό του όταν πιστεύει πως είναι ικανός να εξαπατάει και να κοροϊδεύει τον άλλον. Μάγκας θεωρείται ο ψεύτης και ο υποκριτής και όχι ο αληθινός, ο κιμπάρης και ο ευθύς… Μιλάμε για τρελά νοήματα που έχουν δώσει οι άνθρωποι πια στο καθετί. Όπως και ότι βολεύει τον καθένα…
Δεν μπορείς κύριε μου να σε νοιάζει να περνάς μόνο εσύ καλά. Έχεις έρθει για να προσφέρεις έργο, για να αφήσεις το λιθαράκι σου με το ταλέντο σου, την εξυπνάδα σου, την ανθρωπιά σου και το χάρισμά σου (όλοι έχουν κάτι). Έχει μεταλλαχτεί ο εσωτερικός κόσμος μας, πάρτε το χαμπάρι, είναι αλήθεια!
Αν ψάξει ο καθένας μέσα του θα βρει πολλά στην καθημερινότητα του που μπορεί να βελτιώσει… Το βρίσιμο και η χυδαιότητα στο ζενίθ… Βρε κι εγώ είμαι αθυρόστομη αλλά τουλάχιστον να υπάρχει ένας λόγος… Αυτή η χυδαιότητα του λόγου στο παραμικρό είναι απαράδεκτη και εξευτελιστική.
Λίγη αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμός θα κάνει πολύ καλό και στον εαυτό μας και στους τριγύρω μας κατόπιν. Και φυσικά έχουμε μεγάλη ευθύνη για τα παιδιά που μεγαλώνουμε, για το αύριο που θέλουμε να έχουν. Κι εφόσον δεν έχουμε εμείς όλα τα παραπάνω, πως θα τα διδάξουμε στα παιδιά μας; Ξέρουμε όμως να τα διδάσκουμε ότι “ένας άντρας λέγεται άντρας όσο πιο πολλές γκόμενες έχει”. Ξέρουμε να τους μαγειρεύουμε και να τους έχουμε ρούχα πλυμένα και να πηγαίνουμε συνέχεια εκκλησία, αλλά δεν ξέρουμε να τα ταΐσουμε πνευματικά και να μπορούμε να ακούσουμε και να αφουγκραστούμε τα θέλω τους.
Ότι δίνεις, παίρνεις
Μας αρέσει να είμαστε παρατηρητές των άλλων και όχι παρατηρητές του εαυτού μας… Μας αρέσουν οι επιδερμικές σχέσεις και όχι οι ουσιαστικές, αρκεί να γεμίζουμε το χρόνο μας και να μη νιώθουμε τα κενά μας. Το κενό όμως δυστυχώς δε γεμίζει έτσι… Tο να ψάχνεις στο facebook για να βρεις γκόμενα η γκόμενο είναι αρρωστημένο. Κρυμμένοι όλοι πίσω από ένα computer αποφεύγουν έτσι την ανθρώπινη επαφή και επικρατεί ο φόβος… Άσε δε οι λέξεις “γκόμενα” ή “γκόμενος” (αηδία μου προκαλεί). Ότι ψάχνεις βρίσκεις, ότι αναζητάς αυτό θα βιώσεις και ότι λες και πιστεύεις αυτό θα γίνει η πραγματικότητα σου για να στο επιβεβαιώσει (ο νόμος του Μέρφι λειτουργεί άψογα).
Έχει πολύ δουλειά ο άνθρωπος με τον εαυτό του εάν θέλει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που βιώνει τώρα… Όταν σου κάνει κάτι ο άλλος κι εσύ του το ανταμείβεις εις τριπλούν, τι περιμένεις; Σίγουρα χειρότερα αποτελέσματα θα βιώσεις και όχι καλύτερα…
Ότι δίνεις παίρνεις…
Θέλει δύναμη, θέληση, κότσια και προσπάθεια για να διαλέξεις το δρόμο της αρετής και όχι της κακίας, αλλά και ένα τέλος στη καθημερινή μιζέρια.
Η μιζέρια πάντα φέρνει περισσότερη μιζέρια…
